Niet alleen Assita Kanko (N-VA) maar tal van andere Europese parlementsleden zouden hun medewerkers intimideren. Dat schrijft Politico . Wie tegen het grensoverschrijdend gedrag durft in te gaan, botst op onverschilligheid en inefficiënte procedures. “Fysiek en mentaal dood.” “Mindgames.” “Een zwijgcultuur.” Het zijn niet de eerste woorden waarmee een buitenstaander een job in het Europees Parlement associeert, maar voor meerdere werknemers is het de realiteit. Uit getuigenissen die het Europese nieuwsmedium Politico de afgelopen maanden verzamelde, blijkt immers dat de werkcultuur bij verschillende parlementsleden als toxisch wordt ervaren. Voor sommige medewerkers was de mentale last zo groot dat ze aan zelfdoding dachten. Anderen namen ontslag of werden aanbevolen om op te stappen. Officieel opende het parlement in de periode van 2019 tot 2021 34 zaken over psychologische en seksuele intimidatie. Maar volgens Politico is dat dus nog maar het topje van de ijsberg. Veel van de slachtoffers zouden geen klacht indienen omdat ze de procedure die het parlement daarvoor voorziet niet vertrouwen en er meer stress door ondervinden. Zo kan het bijvoorbeeld tot twee jaar duren voor er een besluit wordt genomen. Een voormalig assistent van Monica Semedo, een Luxemburgs parlementslid dat al schuldig werd bevonden aan pestgedrag, omschrijft de procedure als “foltering”. Bovendien leidt het onderzoek meestal tot beperkte straffen, vaak financieel van aard. Volgens Politico komt dat deels omdat de macht om over de straffen te beslissen voor een groot deel in handen van vier personen ligt: drie parlementsleden en Europees voorzitter Roberta Metsola. Donderdag stemde het parlement zelf nog over een rapport waarin staat dat “seksuele en psychologische intimidatie nog niet voldoende gemeld wordt omdat slachtoffers de bestaande kanalen niet gebruiken”. “Het is nog altijd niet duidelijk welke procedures er zijn”, vertelt ook Vincent Stuer, die voor de liberale fractie in het Europees Parlement werkt. Hij zag tijdens zijn carrière het aantal gevallen van grensoverschrijdend gedrag wel verschuiven. “In het Europees Parlement zijn er, net als op andere werkplekken, altijd al alfamannen geweest die over de scheef gaan. Maar nu zijn ook relatief jonge vrouwen vaker de trappers aan het verliezen. Dat is volgens mij het gevolg van de hoge werkdruk en de prestatiedrang van sociale media, in combinatie met onzekerheid én pretentie.” Volgens Stuer is het voor de slachtoffers ook moeilijk om naar voren te komen omdat ze hun eigen partij niet in een slecht daglicht willen stellen: “Veel jonge mensen zien hier werken terecht als een droomjob. Dat maakt dat grenzen sowieso al flou zijn – ook ik ben met een glimlach naar de apotheek gegaan of een glas water gaan halen voor een politicus. Je leeft nu eenmaal intens samen met je politieke baas. Maar de grenzen kunnen zo ook snel in de negatieve richting opschuiven.” Ook Europees politicoloog Steven Van Hecke (KU Leuven) denkt dat de ‘biotoop’ van het Europees Parlement grensoverschrijdend gedrag kan bevorderen: “Als persoonlijk medewerker zit je echt in een afhankelijkheidsrelatie met je parlementslid. Maar die worden bij hun verkiezing niet gescreend op people-managementskills. Meer nog: het parlement kan hen zelfs niet ontslaan als er iets fout loopt. Dat kunnen alleen de kiezers.” Denk je aan zelfmoord en heb je nood aan een gesprek, dan kan je terecht bij de Zelfmoordlijn op het nummer 1813 of via www.zelfmoord1813.be Om u deze content te kunnen laten zien, hebben wij uw toestemming nodig om cookies te plaatsen. Open uw cookie-instellingen om te kiezen welke cookies u wilt accepteren. Voor een optimale gebruikservaring van onze site selecteert u “Accepteer alles”. U kunt ook alleen de sociale content aanzetten: vink hiervoor “Cookies accepteren van sociale media” aan.