John Textor, eigenaar en nu ook voorzitter van RWDM, deed ooit Tupac Shakur en Michael Jackson als hologram herleven. Bij de reanimatie van de Brusselse voetbalclub kijkt hij niet op een man meer of minder, weet nu ook Thierry Dailly. Thierry Dailly, de man die volksclub RWDM acht jaar geleden opnieuw een stamnummer gaf, zal de komende dagen vast wel eens terugdenken aan de eindejaarsperiode in 2021. Rond die tijd haalde hij de kerstman binnen bij RWDM, door 80 procent van de aandelen te verkopen aan de Amerikaanse investeerder John Textor. De geldbuidel van de nieuwe eigenaar moest de grote droom waarmaken: een terugkeer naar eerste klasse. Die droom is volgend seizoen werkelijkheid, zonder voorzitter Dailly evenwel. In een opmerkelijk communiqué schoof Textor hem aan de kant, onder meer vanwege “financieel misbruik” en “een toxische werksfeer”. Een vorm van crisiscommunicatie die in opmars is in de VS, merkte strateeg Raf Weverbergh (FINN) op: niet het stille zwijgen, maar de tackle met twee voeten vooruit. Noem het gerust een symptoom van een bredere trend: het zogenaamde ‘ multi-club ownership ’ is een wervelwind in het Europese voetbal. Meerdere clubs binnen hetzelfde netwerk vormen een interessant financieel ecosysteem voor veelal Amerikaanse investeerders: kosten worden gedrukt, talentvolle spelers kunnen op verschillende niveaus rijpen – en later hopelijk veel geld in de lade te brengen. Textor is op korte tijd een boegbeeld van die influx geworden. Zijn netwerk, genaamd Eagle Football Holdings, bundelt intussen Botafogo (Rio de Janeiro), Olympique Lyon, RWDM en Crystal Palace (Londen). Clubs die niet de hoogste toppen scheren, maar zich wel situeren binnen een aantrekkelijke talentenvijver. Het ontwikkelen van jonge spelers noemt Textor “het creëren van activa”. Lyon bijvoorbeeld genereerde tijdens de laatste vijf seizoenen een positieve balans op transfers van 272 miljoen euro. Enkel Ajax en Benfica doen beter – die laatste kwam ook in het vizier van Textor. Via die gecombineerde investeringen probeert Textor te wedijveren met de traditionele voetbalelite – de omzet van de vier clubs benadert nu al die van AC Milan. Al hoort Textor zelf het woord ‘investeerder’ niet graag, stelde hij aan zakenkrant Financial Times , vanwege de negatieve bijklank: “Het zegt dat je waarde en bijdrage enkel in geld gemeten kunnen worden.” Textor, ooit een getalenteerde skateboarder tot een val die ambitie fnuikte, schetst graag een romantisch plaatje. Voetbal zou zijn “redding” geweest zijn toen het bedrijf Digital Domain, onder meer verantwoordelijk voor de visuele effecten in films als Titanic en The Curious Case of Benjamin Button , in 2012 failliet ging onder zijn bewind. Volgens Textor verdwenen “fake vrienden” in de nasleep en vond hij zijn draai opnieuw als coach van een jeugdvoetbalteam. Kanttekening bij dat verhaal: hoewel Textor juridisch werd vrijgesproken van enige verantwoordelijkheid voor het faillissement, werd hem een te agressieve groeistrategie verweten. In 2013 stampte de Amerikaan Pulse Evolution uit de grond, later omgedoopt tot Facebank, dat zich omschreef als “ontwikkelaar van hyperrealistische digitale mensen”. Denk daarbij aan de hologrammen van Tupac Shakur of Michael Jackson, die hem in een stuk van Forbes de titel ‘virtual-realitygoeroe’ opleverde. Kanttekening bij dat verhaal: na de aankoop door Facebank van fuboTV, de zelfverklaarde ‘Netflix voor voetbal’, ging het bedrijf in 2020 publiek op de New Yorkse beurs (als FuboTV Inc). Een half jaar later, toen het bedrijf zo’n 8 miljard euro waard was, koos Textor eieren voor zijn geld. Vandaag is het bedrijf ‘slechts’ zo’n 400 miljoen euro waard. Ook voor Eagle Football Holdings lijkt Wall Street een piste, en dat via een potentiële fusie met het beursgenoteerde bedrijf Iconic Sports Acquisition Corporation, een medefinancier bij de overname van Olympique Lyon. Indien succesvol zou dat de eerste beursgang binnen het multiclubmodel zijn. Noem het opnieuw een vrij agressieve groeistrategie, en een die niet bij iedereen op applaus kan rekenen. Hoewel Textor zo’n beursgang al vergeleek met “community ownership”, lieten fans van Crystal Palace in de tribune weten dat het aanvoelt als “gokken op de beurs”. En werd Textor in Rio eerst nog “als een koning behandeld”, dan volgde een online lynchpartij nadat flankaanvaller Jeffinho in januari werd verpatst aan zusterclub Olympique Lyon. Het sportieve succes van de individuele club is soms ondergeschikt aan de bloei van het grotere financiële systeem. Ook in Molenbeek kijkt Textor niet op een zere teen meer of minder. Zo was er voor de exit van Dailly ook al het ontslag van sportief directeur Julien Gorius in de winter. Die waarschuwde nadien dat de Belgische identiteit van de club in gevaar is, onder meer door het huurlingenleger dat geïmporteerd werd uit Engeland, Brazilië en Frankrijk – sommigen sterkhouders, sommigen niet eens goed genoeg voor de B-kern in Molenbeek. De groeidiamanten maken ook in 1A deel uit van de ambitie – België geldt door zijn fiscaal regime dan ook als goedkope talentenfabriek. Die ambitie sprak Textor luidop uit na de promotie: “We gaan jacht maken op Anderlecht. Damn sure . Ooit spelen we kampioen in 1A.” Zo gek is dat niet. Wie speelt dit weekend ook alweer voor de Belgische titel? Union, deel van het netwerk van de Brit Tony Bloom en amper twee seizoenen geleden nog in 1B. Geen wonder dat zelfs de grootste vis in de Jupiler Pro League, Club Brugge, vanuit het uitstalraam voorzichtjes lonkt richting het multiclubmodel. Om u deze content te kunnen laten zien, hebben wij uw toestemming nodig om cookies te plaatsen. Open uw cookie-instellingen om te kiezen welke cookies u wilt accepteren. Voor een optimale gebruikservaring van onze site selecteert u “Accepteer alles”. U kunt ook alleen de sociale content aanzetten: vink hiervoor “Cookies accepteren van sociale media” aan.